Crossing ! (oversteek Carribean naar Europa)

13 maart was de eerste dag van de crossing wat een drama was dat, het gene waar ik zo bang voor was gebeurde. Zodra ik wakker werd moest ik al overgeven, toch naar het ontbijt gegaan aangezien iedereen me zei goed te blijven eten. Onderweg liepen we over het dek zie ik de horizon als een gek op en neer gaan. Chelsie naast me: "oja Cin was ik vergeten maar vooral niet naar buiten kijken dat maakt het alleen maar erger". Eenmaal boven een plekje gezocht wat het dichtste bij de wc was voor het geval dat. Op naar de Spa om het toch te proberen maar gelijk na de meeting ging het weer mis en kon ik het onderweg naar me cabin ook nog maar net redden. Zo eet smakelijk mensen ik hoop dat jullie dit niet lezen onder het eten ofzo;) Ik ben naar de dokter gegaan en die heeft me een injectie gegeven zodat ik voor 6 uur helemaal van de wereld was. Ideaal dat had ik net nodig, heb de hele dag en nacht erna geslapen. De dagen erna elke 8 uur een zeeziekpil genomen en droeg ik speciale bandjes om me polsen. Sinds toen ging het prima, los van dat de trolly's van de een naar de andere kant vlogen en met lopen het ene moment lijkt alsof je de steilste heuvel ever beklimt en het andere moment je bijna van een glijbaan gaat. Halverwege zijn we gestopt in Ponta Delgada dat zou eigenlijk Madeira zijn geweest maar omdat 1 van de motoren kapot is gegaan onderweg moesten we een kortere route nemen. Ik was lekker een halve dag vrij daar, dat had ik wel even nodig eindelijk op vaste grond na 5 zeedagen gehad te hebben. Daarna nog 3 zeedagen te gaan voordat we in Southampton aankwamen. Dat ging gelukkig allemaal goed want ik heb geleefd op zeeziektepillen. De 22e maart was het dan eindelijk zover de crossing is voorbij en het belangrijkste is papa en mama komen me ophalen! Want zoals de meeste van jullie niet wisten; het schip gaat in drydock voor 2 weken in Hamburg dus iedereen die wilde mocht in die tijd naar huis. Dat was niet eens een keuze voor mij natuurlijk. Het was zo fijn om ze weer in me armen te hebben het leek wel een film toen we elkaar weer zagen. Zulke schatjes zijn het, ik kon al geen betere ouders wensen maar al na 3 maanden van dit avontuur ben ik ze nog meer gaan waarderen, voor alles wat ze voor me doen en ze altijd achter me staan. Verder alleen maar leuke dingen doen met de liefste mensen om me heen en shoppen want wat heb ik dat gemist;)
Xx